آوازهای آمریکای لاتین: گروه کیلاپایون

گروه کیلاپایون را ابتدا سه دانشجو تشکیل دادند. "کیلاپایون" در یکی از گویش های سرخپوستان آمریکای لاتین به معنای "سه ریش" است که باید اشاره ای طنزآمیز به ترکیب مردانۀ گروه باشد.

دو سه سال بعد از تشکیل گروه، ویکتور خارا نیز به آن پیوست و مدیریت هنری کیلاپایون را به عهده گرفت.

سالوادور آلنده پس از پیروزی در انتخابات

اعضای گروه از همان ابتدا در نظر داشتند که از سازهای محلی و نغمه های بومی سرخپوستان برای خواندن اشعار سیاسی و اجتماعی استفاده کنند.

چند سال بعد، گروه که شهرت فراوان یافته بود، با ذوق و شوق به طرفداری از سالوادور آلنده و فعالیت تبلیغی برای او برخاست تا این که بالاخره در سال ١٩٧١ آلنده به ریاست جمهوری رسید.

جلد آلبوم نخستین اجرای "ملت متحد..."

 سرود "ملت متحد هیچگاه شکست نخواهد خورد"** که در اوایل انقلاب در ایران با شعر "برپا خیز، از جا کن، بنای کاخ دشمن" اجرا شد، یادگار همین دوران است. این سرود در اصل، برای تبلیغ و حمایت از جنبش سیاسی تحت رهبری آلنده ساخته شد.

دو سال بعد از پیروزی آلنده، گروه کیلاپایون از طرف رییس جمهوری به عنوان سفیر فرهنگی شیلی برگزیده شد و دور سفرهایی را در اروپا آغاز کرد.

در یازدهم سپتامبر سال ١٩٧٣، گروه در فرانسه بود که ژنرال پینوشه کودتا کرد و آلنده را به قتل رساند. چند روز بعد، ویکتور خارا نیز توسط کودتاچیان کشته شد.

اعضاء گروه که قرار بود چند روز بعد به شیلی باز گردند، به ناچار در فرانسه ماندند و دوران تبعید را که پانزده سال طول کشید، آغاز کردند.

بعد از دوران تبعید، تغییراتی در گروه به وجود آمد. تعدا اعضاء که در آغاز سه نفر بود، به هشت نفر رسید اما در سال ٢٠٠٢، گروه دچار انشعاب شد و یکی از اعضاء، نام "کیلاپایون" را به نفع خود در فرانسه و اسپانیا به ثبت رساند. کار به شکایت کشید و سرانجام یکی از پایه گذاران اصلی گروه، یعنی ادواردو کاراسکو*** موفق شد نام تاریخی گروه را برای خود و برای بنیان گذاران اصلی نگاه دارد.

فعالیت های هنری کیلاپایون که از دهۀ نود میلادی کاسته شده بود، چند سال بعد دوباره رونق گرفت.

کیلاپایون بعد از چند سال سکوت، در سال ٢٠٠٧ آلبوم جدیدی به بازار فرستاد که با استقبال زیاد مواجه شد.

 

تعداد اعضاء گروه کیلاپایون تاکنون چند بار تغییر کرده

با این همه، اعتبار و شهرت امروزی گروه کیلاپایون مدیون گذشتۀ او و دورانی است که موسیقی مستقیماً با دنیای سیاست درگیر بود و "تعهد اجتماعی" هنرمند، ارزشی تعیین کننده محسوب می شد.

در واقع، کسانی که امروزه آثار کیلاپایون را گوش می کنند، همچنان به یاد ترانه های دهه های شصت و هفتاد میلادی، و مبارزات آزادی خواهانۀ آن دوران هستند.

                        *Quilapayun

                               **El pueblo unido jamas sera vencido

                             **Eduardo Carrasco

آوازهای آمریکای لاتین: مرسدس سوسا

در آمریکای لاتین، ترانه سرایی پیشرو و"سطح بالا"، الزاماً با تعهدات سیاسی درآمیخته است. تقریباً همۀ خوانندگان مهم این قاره، حداقل در دورانی از زندگی شان، فعالیت های مستقیم یا غیرمستقیم سیاسی داشته اند. تقریباً همگی "چپ" بوده اند، و بالاخره همگی گهگاه ترانه هایی خوانده اند که می توان "سیاسی" توصیف شان کرد.

مرسدس سوسا در کنسرت هایش معمولاً با طبل سنتی آمریکای جنوبی- بومبو- به صحنه می آمد

در آمریکای لاتین، ترانه سرایی پیشرو و"سطح بالا"، الزاماً با تعهدات سیاسی درآمیخته است. تقریباً همۀ خوانندگان مهم این قاره، حداقل در دورانی از زندگی شان، فعالیت های مستقیم یا غیرمستقیم سیاسی داشته اند. تقریباً همگی "چپ" بوده اند، و بالاخره همگی گهگاه ترانه هایی خوانده اند که می توان "سیاسی" توصیف شان کرد.

مرسدس سوسا در کنسرت هایش معمولاً با طبل سنتی آمریکای جنوبی- بومبو- به صحنه می آمد

مرسدس سوسا هم از این قاعده مستثنی نبود، با این حال آثار او به ترانه های "مقاومت" محدود نمی شود. خانم سوسا اشعار عاشقانه و گاه بسیار لطیف شعرای بزرگ اسپانیایی زبان را نیز فراوان خوانده است.

ویولتا پارا (ترانه هایش)

در زیر تمام ترانه ها و آلبوم های ویولتا پارا که از روی سایت خودش برداشته شده است را برای شما قرار می دهیم.

canta para una semilla

ویولتا پارا

نوشتۀ فرید وهابی

شاید بتوان گفت که ترانه سرایی مدرن آمریکای لاتین، بیش از همه مدیون دو نفر است: خانم ویولتا پارا، اهل شیلی، و آقای آتاهوالپا یوپانکی، اهل آرژانتین. این دو نفر با دادن جانی تازه به موسیقی و ترانه های این قاره، هنر و فرهنگ بومی خود را به جهان شناساندند.

خانم ویولتا پارا را می توان بنیانگذار یک خاندان موسیقی دانست. دو فرزند او، ایزابل پارا و آنجل پارا، بخصوص بعد از مرگ مادر، برای معرفی آثار او و دیگر هنرمندان کشورشان فراوان تلاش کردند.
ویولتا پارا که در سال ۱۹٦۷، در سن پنجاه سالگی خودکشی کرد، آواز خواندن را به تقلید از مادر فرا گرفت. مادر او زنی کشاورز بود که هنگام کار روزانه، ترانه های سنتی روستایی را زمزمه می کرد. بعدها، ویولتا پارا به تشویق برادر خود، سفرهای دور و درازی را در مناطق دورافتادۀ شیلی آغاز کرد و مجموعۀ بزرگی از همان نوع ترانه ها و شعرهایی را که از مادرش شنیده بود، گرد آورد.

کتاب ویکتور خارا (بخش چهارم)

کتاب زیر مجموعه ایست که اشعار و زندگی نامه و وقایع اتفاق افتاده در زندگی ویکتور خارا به صورت مصور جمع آوری کرده .تصمیم گرفتیم که هم بصورت فورمت عکس و هم پی دی اف برای دانلود آسانتر انتخاب کنیم و دلیل آن زیبایی بعضی از قطه ها بود که می تواند دل هر مخاطبی را به لرزه در آورد.