باب دیلن کیه؟
باب دیلن خواننده، شاعر و آهنگساز معروف آمریکاییه که در سال ۱۹۴۱ میلادی به دنیا اومد. باب دیلن منتقدیه جسورکه باکلام تلخ و کنایه آلود، به زبان اعتراضی نسل جوان زمان خودش تبدیل شد.
بیشتر معروفیت باب دیلن مربوط میشه به دهه ۶۰ میلادی، زمانی که شعرهای آهنگهاش تبدیل شد به زبان موسیقیایی جنبش حقوق مدنی آمریکا، جنبشی با هدف به دست آوردن حقوق برابر برای تمامی شهروندان آمریکایی، مخصوصا سیاه پوستهای آمریکا.
یکی از آهنگهایی که به سمبل این جنبش تبدیل شد، آهنگ "Blowin' In The Wind" بود که مضمون شعر در اعتراض به تبعیض نژادیه.
باب دیلن وقتی به مدرسه می رفت، خودش نوازندگی گیتار و سازدهنی را یاد گرفت. در سال 1959 وقتی به دانشگاه رفت، بيشترین میزان وقت خودش را در قهوه خانه صرف نواختن و آواز خواندن می کرد.
از همون زمان شروع کرد به معرفی کردن خودش به اسم باب دیلن؛ خودش هیچوقت به طور کامل توضیح نداد که چرا این اسم را انتخاب کرده ولی بعضی وقتها اشاره هايی به "دیلن توماس" شاعر معروف ويلزی (منطقه ای در بریتانیا) میشه.
بعد از يک سال دانشگاه را ترک کرد و در یک سیرک مشغول به کار شد. در حالی که در راه سفر به شیکاگو بوده، تصمیمش عوض میشه و به نيویورک میره. شاید این تصمیم، بزرگترین تاثیردر زندگی کاری باب دیلن را داشته و سرنوشت او را عوض میکنه.
در نيويورک به منطقه گرينويچ ويلج رفت. محله ای که پر بود از هنرمند های بی پول و روشنفکرهای بی کار که در قهوه خانه ها با هم معاشرت می کردن و در آخر هفته دور هم جمع میشدن، آهنگ می زدن و در پایان یک سبد می چرخوندن که به جای پول در اون مواد غذایی می انداختن و اینجوری به هم کمک می کردن.
چاپ شدن یک نقد کوتاه در مورد کارهاش در روزنامه نیویورک تایمز کار خودش را میکنه: شرکت ضبط کلمبیا باهاش قرارداد می بنده و باب دیلن حرفه ای متولد میشه.
قرار دادن تمامی کارهای باب دیلن در یک سبک موسیقی امکان پذیر نیست. در ابتدا کار باب دیلن بیشتر بر روی موسیقی بومی آمریکایی (فولک) متمرکز بود ولی در کارهای بعدیش اثراتی از بلوز، راک و حتی سرود های مذهبی کلیسا هم به گوش می رسه.
یکی از شاخصهای موسيقی بومی آمریکايی، داستانسرائی و تأکید آهنگ بیشتر روی کلام خواننده هست تا خود موسيقی. آهنگ در اصل زمينه ايه برای شعر و کلام خواننده و این سبک به باب دیلن قدرت عمل بیشتری برای انتقال پیامهاش می داد.
باب دیلن کم کم سد بین این سبکها را شکست و برای اولین بار در سال 1965 میلادی برای اجرای آهنگ "همچون سنگی غلطان" (Like A Rolling Stone) از گیتار برقی به جای آکوستیک استفاده کرد که عکس العملهای عجیبی از جانب طرفداراش به همراه داشت.
مثلا در حین اجرای این آهنگ در کنسرتی در منچستر بریتانیا، یکی از انتهای سالن داد میزنه "يهودا" (Judas) - اشاره به یکی از حواریون حضرت عیسی که بنا بر برخی از روایتها به حضرت عیسی خیانت میکنه.
یک نفر دیگه هم در مصاحبه ای بعد از اتمام کنسرت میگه که باب دیلن خودش را مثل یک تن فروش به موسیقی راک فروخته. قبل از این، یکبار دیگه هم در کنسرتی در نیویورک تا گیتار برقی دست میگيره تعداد زیادی از جمعیت سالن را ترک میکنن. این عکس العملهای طرفدارها نشون میده که تا چه حد این تصمیم باب دیلن بر ضد سنت رایج اون زمان بوده.
باب دیلن با این کارش نشون داد که به همین راحتی میشه از یک سبک به سبکی دیگر گذر کرد و هیچ چیزی مقدس نیست.
این آهنگ برای مدت بسیار طولانی یکی از پرفروشترین آهنگهای آمریکا بوده.
تا سال ۱۹۶۳ باب دیلن حسابی درگیر مسایل سیاسی شده بود. در همون سال در راهپیمایی بزرگ واشتنگن که جمعیت زیادی برای ابراز اعتراض خودشون به نقض حقوق شهروندی سیاهان جمع شده بودن و بعد از سخنرانی معروف مارتین لوتر کینگ برنامه اجرا کرد.
ولی باب دیلن کم کم از این مسایل فاصله گرفت که بهترین شاهد این تصمیم، عرضه آلبومی بود در فاصله کمتر از یک سال به اسم "چهره دیگر باب ديلن"( Another Side Of Bob Dylan) که آهنگهاش بیشتر سبکی عاشقانه دارن.
یکی از آهنگهای جنجالی دیگه باب دیلن ؛ آهنگ "مرد تمبورین زن" (Mr. Tambourine Man)هست. این آهنگ یکی از آهنگهای جنجالی باب دیلنه.
خیلیها میگن این آهنگ اشاره به استفاده از مواد مخدر داره، مخصوصا پس از نمایش فیلم "ذهنهای خطرناک"( Dangerous Minds ) در سال ۱۹۹۵، که این برداشتی مشابه از این آهنگ را ارائه میکنه. ولی باب دیلن میگه که ایده اولیه این آهنگ را در یک مهمانی در هنگام شنیدن صدای تمبورین گرفته.
در سال 1966 باب دیلن در هنگام موتورسواری به زمین می خوره و آسیب میبینه. شدت آسیب جسمیش هیچوقت به بیرون درز نکرد. ولی از روی سبک آهنگهای بعدیش میشه حدس زد که میزان خطر زیاد بوده.
در سال ۱۹۶۷ وقتی اولین آلبوم رسمی خودش را بعد از حادثه تصادف به اسم "John Wesley Harding" بیرون میده. در این آلبوم باب دیلن از گیتار برقی استفاده نکرد (موضوعی که اونهمه در موردش مقاومت کرد) و تمامی متن شعر آهنگها از کتابهای مذهبی مسیحیت و یهودیت گرفته شده.
البته در دهه هفتاد و هشتاد میلادی باب دیلن دو آلبوم دیگه با نامهای "قطاری کند می آید" (Slow Train Coming) و "نجات یافته" (Saved) بيرون ميده که هر دو ریشه در مفاهیم مسیحیت داشت.
یکی از آهنگهای این آلبوم "در کنار برج نگهبانی" (All Along The Watch-tower) هست. متن شعر این آهنگ، که مکالمه بین یک دلقک و دزده، در حالی انجام میگيره که خانواده سلطنتی از پنجره برج نگهبانی در حال نظاره هستن.
به دلیل اینکه باب دیلن به شعر بیش از موسیقی اهمبت می ده، خیلی وقتها آهنگهاش پس از اجرای مجدد توسط دیگران به معروفیت می رسید. این آهنگ با اجرای مجدد توسط جیمی هندریکس جاودانه شده.
در دهه هفتاد میلادی باب دیلن وارد عرصه های جدیدی در زمینه کارهای هنری شد. در سال ۱۹۷۲ ساخت موسیقی فیلم Pat Garrett and Billy the Kid ساخته سام پکين پا را بر عهده گرفت، که آهنگ معروف Knockin' on Heaven's Door برای این فیلم ساخته شد.
این آهنگ جزو معدود آهنگهاییه که بارها و بارها توسط خوانندگان مختلف اجرا شده. از معروفترین گروهها افرادی که این آهنگ را دوباره اجرا کردن میشه از باب مارلی، اريک کلپتن، لد زپلين، پينک فلويد، Guns'N Roses و U2 نام برد.
باب دیلن در اجرای این فیلم نقش کوچکی را هم بر عهده داشت.
در اوایل ده هشتاد باب دیلن شروع کرد به نوشتن شعرهای سکولار، که از معروفترین این آلبومها میشه از"کفار" ( Infidels) نام برد.
در سالهای بعد باب دیلن بیشتر آهنگهای قدیمی خودش را دوباره بازخوانی کرد، ولی از ساختن آلبومهای جدید هم دست نکشید. آلبوم "عشق و دزد" (Love and Theft) در سال ۲۰۰۱ که عرضه اش مقارن شد با حوادث ۱۱ سپتامبر، به گفته منتقدان جزو یکی از بهترین آلبومهای باب دیلن بوده.
همچنین در سال 2001 برای تهیه موسقی فیلم "Wonder Boys" برنده جایزه اسکار شد.
در سال ۲۰۰۳ باب دیلن به همراه لری چارلز فیلمنامه فیلم "Masked & Anonymous" را نوشت که به علت پیچیدگی زیاد داستان زیاد مورد استقبال قرار نگرفت.
و داستان زندگی پر کار و تاثیرگذار باب دیلن همچنان ادامه داره...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر