ژرژ برسنس(Georges Brassens )(1921-1981) ترانه سرا، شاعر و خواننده معاصر فرانسوی، از چهره های برجسته ملی و جهانی و یکی از مهم ترین نمایندگان فرهنگ فرانسه در این کشور و در سراسر جهان به حساب می آید. او در طول سال های فعالیت هنری خود بیش از صد ترانه از سروده های خود را به اجرا در آورد و اشعار او امروز جزو زیباترین، پربارترین و پررنگ ترین اشعار ادبیات فرانسه قرن بیستم طبقه بندی شده اند.
موضع گیری های احجتماعی جسورانه برسنس در اشعارش که گاه همه مرز بندی های متعارف اجتماعی فرانسه در سال های پیش از مه 1968 را پشت سر می گذاشتند در تضادی آشکار با موسیقی آرام و خوش آهنگ و لطیف او که همواره با آوای گیتارذش همراه بود و با چهره نرم و و مهربان و فروتن او قرار داشتند. این موضع گیری ها در کنار پایبندی شدید برسنس به اخلاق مدنی و به انسان گرایی از او چهره ای الگو وار در تاریخ فرهنگی فرانسه ساخته اند.
ژرژ برسنس هرگز تحصیلات درخشانی نداشت اما بسیار زود به شعر روی آورد. او همچنین از سال 1946 به فدراسیون آنارشیست پیوست و در نشریه این حزب، با عنوان «آزادیخواه»(Le Libertaire) با اسامی مستعاری چون ژیل کولن(Gilles Colin) و ژئو سدی(Geo Cédille) مقاله می نوشت.
آکادمی فرانسه در سال 1967 جایزه بزرگ شعر را برای مجموعه آثار برسنس به او اهدا کرد، هر چند خود وی همواره اعلام می کرد که خویشتن را کوچکتر از مقام یک شاعر می داند.
برسنس در سن 60 سالگی به دلیل ابتلا به سرطان درگذشت. وی در تمام عمر مدافع حقوق اقشار محروم و آرمان های انسان دوستانه بود و مجموعه آثار او تحولی عظیم در شکستن تابوهای اخلاقی و سنت گرایانه در جامعه فرانسه داشت. مجبوبیت او امروز چه در میان مردم فرانسه و علاقمندان به شعر و موسیقی فرانسوی در جهان و چه در میان نخبگان ادبی و روشنفکری بیش از هر زمانی است و ده ها مرکز و بنا و محل در سراسر جهان به اسم وی نام گزاری شده اند، آخرین نمایشگاه برای تجلیل از وی و آثارش نیز در تابستان سال 2011 در پاریس برگزار شد.
موضع گیری های احجتماعی جسورانه برسنس در اشعارش که گاه همه مرز بندی های متعارف اجتماعی فرانسه در سال های پیش از مه 1968 را پشت سر می گذاشتند در تضادی آشکار با موسیقی آرام و خوش آهنگ و لطیف او که همواره با آوای گیتارذش همراه بود و با چهره نرم و و مهربان و فروتن او قرار داشتند. این موضع گیری ها در کنار پایبندی شدید برسنس به اخلاق مدنی و به انسان گرایی از او چهره ای الگو وار در تاریخ فرهنگی فرانسه ساخته اند.
ژرژ برسنس هرگز تحصیلات درخشانی نداشت اما بسیار زود به شعر روی آورد. او همچنین از سال 1946 به فدراسیون آنارشیست پیوست و در نشریه این حزب، با عنوان «آزادیخواه»(Le Libertaire) با اسامی مستعاری چون ژیل کولن(Gilles Colin) و ژئو سدی(Geo Cédille) مقاله می نوشت.
آکادمی فرانسه در سال 1967 جایزه بزرگ شعر را برای مجموعه آثار برسنس به او اهدا کرد، هر چند خود وی همواره اعلام می کرد که خویشتن را کوچکتر از مقام یک شاعر می داند.
برسنس در سن 60 سالگی به دلیل ابتلا به سرطان درگذشت. وی در تمام عمر مدافع حقوق اقشار محروم و آرمان های انسان دوستانه بود و مجموعه آثار او تحولی عظیم در شکستن تابوهای اخلاقی و سنت گرایانه در جامعه فرانسه داشت. مجبوبیت او امروز چه در میان مردم فرانسه و علاقمندان به شعر و موسیقی فرانسوی در جهان و چه در میان نخبگان ادبی و روشنفکری بیش از هر زمانی است و ده ها مرکز و بنا و محل در سراسر جهان به اسم وی نام گزاری شده اند، آخرین نمایشگاه برای تجلیل از وی و آثارش نیز در تابستان سال 2011 در پاریس برگزار شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر